ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΣ
ΣΑΝ ΤΟ ΚΥΜΑ...
ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ...Η διατήρηση των "κεκτημένων" σαν "βαριδίων" για το μέλλον, η επιβίωση των δομών της διαπλοκής παράνομων συμφερόντων, η αναπαραγωγή-επανάληψη και κυριαρχία των μη παραγωγικών ιδεών, η ιδιοποίηση, στρογγυλοποίηση των δημοκρατικών θεσμών, η "θεοποίηση", επιβολή των θεσμών "θανάτου", η αποχειραφέτηση και χειραγώγηση των ΠΟΛΙτών, η ατομικοποίηση και ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και αναγκών, η απαξίωση των οραμάτων παλιών και νέων γενεών, η επετηρίδα συμμετοχής στην εξουσία υπόλογων πολιτικών, η διαιώνιση της σκοτεινής ύλης της διαφθοράς, η παρακμιακή τροχιά μιάς χαοτικής κοινωνίας, είναι τα ορατά σημάδια του ΤΕΛΟΥΣ ΕΠΟΧΗΣΑνεξάρτητα σχεδόν πολιτικής τοποθέτησης ή θέσης-ρόλου στις δομές της εξουσίας, ΠΟΛΙτεΣ άτομα και ΠΟΛΙτεΣ σύνολα (μέρη συλλογικών θεσμών), παίρνουν θέση, εκφράζουν δυνατά την προσδοκία ότι τώρα χρειάζεται δραστική, ουσιαστική, μεθοδικά προετοιμασμένη, βαθειά αλλαγμένη, αποτελεσματική διακυβέρνηση. Χρειάζεται μια ΠΟΛΙΤΕΙΑ βασισμένη στις θεμελιώδεις αξίες και αρχές, την συμμετοχική-δημοκρατική οργάνωση, το όραμα, τη μέθοδο, τη φαντασία όσο και τη λογική.Μια νέα ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ με "πράσινη" ευαισθησία, "μπλε" οργάνωση και "κόκκινη" αλληλεγγύη, μια ανένδοτη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ με υψηλούς και ειλικρινείς-εφικτούς στόχους, ένα ευγενές και ελκυστικό ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ, μια ανοιχτή ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ,... ΕΝΑ ΚΥΜΑ θετικής συλλογικής διανόησης και πρωτότυπων πολιτικών δράσεων θα ΔΩΣΕΙ τώρα στην κοινωνία διαυγέστερη προοπτική, στους ΠΟΛΙτεΣ αισιοδοξία, στο Μέλλον βιώσιμες πιθανότητες.Πριν τις εκλογές του Σεπτέμβρη 2007 προβλέπαμε ότι ανεξάρτητα του εκλογικού αποτελέσματος το ΠΑΣΟΚ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ! Το ΠΑΣΟΚ επρόκειτο να αλλάξει τόσο εκ των έσω, ως φυσική διεργασία, όσο και εκ των έξω, ως αποτέλεσμα νέων πολιτικών συνθηκών...Θεωρήσαμε τότε και θεωρούμε ακόμα, τις προκλήσεις της εποχής και τις πραγματικές συνθήκες στον κοινωνικό ιστό ισχυρότερους δείκτες και δυνάμεις ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ από την συγκυριακή "ακτινογραφία" και αποτύπωση των πολιτικών τάσεων από ένα "εκβιαστικό" εκλογικό αποτέλεσμα.Οι εξελίξεις έδειξαν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα που προέκυψε από αυτές τις διαδικασίες δεν έγινε μόνο περιστασιακό εργαλείο νομιμοποίησης της εφαρμογής των πολιτικών της συντηρητικής μειοψηφίας (όχι για πολύ, γιατί η "περίοδος χάριτος" θα είναι πολύ μικρή), αλλά χρησιμοποιήθηκε και ως ανάχωμα μιας ουσιαστικής ανανεωτικής προοπτικής εντός του ΠΑΣΟΚ, που θα προέρχονταν φυσιολογικά από τη βάση και την ηγεσία του.Οι ομαλές εξελίξεις ανατράπηκαν σε όφελος προσωπικών, γεμάτων έπαρση, ευθαρσών ή και αστείων φιλοδοξιών στελεχών στο ΠΑΣΟΚ και την υπόλοιπη αριστερά.Αυτό ήταν και τραυματικό και δυσάρεστο...Οι συνέπειες αυτής της "παρέμβασης" δεν έχουν πλήρως σχηματοποιηθεί, φαίνεται όμως πως μια "υγιής" αντίδραση των ΠΟΛΙτών ίσως οδηγήσει σε ταχύτερες αλλαγές και μεγαλύτερες ευκαιρίες!Οι συσσωρευμένες προσδοκίες, οι αυταπόδεικτες ανάγκες, οι θεμελιώδεις αξίες που πλήττονται από ένα διαχυτο κυνισμό του κυρίαρχου οικονομικού και πολιτικού συστήματος ενεργοποιούν την συλλογική κοινωνική και πολιτική έκφραση ενός ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙτών με νέες ιδέες, με γήινες προτάσεις, με ποιότητα, με περισσοτερη αποφασιστικότητα, με μεγαλύτερη σαφήνεια.ΣΑΝ ΤΟ ΚΥΜΑ, οι έντιμες προθέσεις, οι τολμηρές αξιώσεις, οι σχεδιασμένες δράσεις, οι γόνιμες σκέψεις, διαμορφώνουν και προσανατολίζουν το σύνολο της κοινωνίας στην κατεύθυνση ενός νέου κύκλου ΘΕΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣΕγγυητές της πορείας αυτού που είναι ο φυσικός χώρος της πλατειάς κοινωνικής συμμαχίας ενός σύγχρονου ρεύματος της ΑΛΛΑΓΗΣ ( δηλαδή το Δημοκρατικό Κέντρο, η Σοσιαλδημοκρατία και η φιλελεύθερη αριστερά) είναι τα υποκείμενα της, δηλαδή οι ΠΟΛΙτεΣ, δηλαδή όλοι εσείς.
Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007
ανεπίσημες ομάδες ελέγχου. Η διάσταση αυτή «αντιμετωπίζει» τους πολίτες αποδέκτες ισότιμα χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς αμεροληψίες. Πέρα από την κοινωνία των πολιτών, ή ακριβώς για την κοινωνία των πολιτών, χρειάζεται η δημοκρατία την ουσιαστικότερη εκπαίδευση, πληροφόρηση, γνώση για τον πολίτη. Ένας ενεργός πολίτης για να μπορεί συνειδητά, ουσιαστικά και σωστά, να παίρνει αποφάσεις, χρειάζεται την πραγματική πρόσβαση στην πληροφόρηση και στην ενημέρωση και συνάμα να διαμορφώνει και να μοιράζεται κοινές αξίες και απόψεις.Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ www.daygap/gr
Σύντροφε-Συντρόφισσα
Απευθυνόμαστε,
Σε όλους αυτούς που πίστεψαν και στήριξαν το όραμα της νέας αλλαγής.
Σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ υφίσταται, όχι γενικά και αόριστα για το 'καλό' του τόπου, αλλά για τη δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας, ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους, μιας οικονομίας που δεν παράγει φτώχεια, μιας πολιτικής που δίνει ελπίδα για το μέλλον.
Σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι και πρέπει να είναι ένα δημοκρατικό, σοσιαλιστικό, αριστερό, βαθιά προοδευτικό κόμμα.
Σε όλους αυτούς απευθυνόμαστε τώρα και τους καλούμε να αναλάβουν την ευθύνη τους, αυτή την ευθύνη που μέχρι χθες καλούσαμε το λαό να αναλάβει, και να στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις το μεγάλο ηγέτη, τον οραματιστή της ουσιαστικής προόδου, τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο Παπανδρέου.
Καλούμε τους απλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, τους πιστούς φίλους, τα άξια μέλη του.
Όχι τους επαγγελματίες της πολιτικής.
Όχι τους θιασώτες της τηλεδημοκρατίας.
Όχι αυτούς που μέχρι χθες μιλούσαν με στόμφο για πρόσωπα και ιδέες που αποδείχθηκε ότι, όχι μόνο δεν τα πίστευαν, αλλά ήταν και έτοιμοι να τα λοιδορήσουν.
Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αυτός που μπορεί να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ μπροστά, αυτός που μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα του, αυτός που μπορεί να διασφαλίσει τη νίκη. Είναι όμως, ακόμα πιο πολύ, αυτός που μπορεί να διασφαλίσει την αλλαγή του κινήματος.
Το μόνο του λάθος είναι ότι άργησε. Άργησε να μας απαλλάξει απο όλα αυτά τα βαρίδια που τώρα ανεβοκατεβαίνουν την οδό Βουκουρεστίου. Όλους αυτούς που βάλθηκαν να μας υπενθυμίσουν ότι η δημοκρατική παράταξη θα έχει πάντα καιροσκόπους. Όλους αυτούς που ήταν υπεύθυνοι
όχι μόνο για τη δεξιά στροφή του ΠΑΣΟΚ
όχι μόνο για τις αντιλαικές του πολιτικές την περίοδο 1996-2004
όχι μόνο για τα σκάνδαλα που μας εξίσωσαν με τα λαμόγια της δεξιάς,
αλλά και για την εμπέδωση στην κοινωνία μιας εικόνας για το ΠΑΣΟΚ ενός καθεστωτικού κόμματος, και όχι ενός ζωντανού, υγιούς, ριζοσπαστικού, πρωτοπόρου πολιτικού οργανισμού.
Δείτε ποιοί τον πολεμούν τώρα!
Οι αποκομμένοι-οι αποτυχημένοι- οι 'φτερό στον άνεμο'- οι τηλεδημοκράτες. Με αυτούς θα πάμε μπροστά;
Να ποιοι ευθύνονται για την ήττα! Νά ποιοί υπονόμευαν όχι μόνο τον Πρόεδρο, αλλά και το δικό μας αγώνα.
Όλοι εμείς που κοιτάμε μπροστά,
όλοι εμείς που παράγουμε πλούτο,
όλοι εμείς που νοιαζόμαστε για την ουσία της πολιτικής και όχι για πομπώδη λογύδρια και επικοινωνιακά τεχνάσματα,
όλοι εμείς που το βράδυ της Κυριακής στεναχωρηθήκαμε τόσο πολύ, που με δυσκολία μπορούσαμε να μιλήσουμε,
όλοι εμείς δεν είμαστε αυτοί που έτρεξαν για περιπάτους στο Ζάππειο, δεν είμαστε αυτοί που για μια ακόμη φορά έδειξαν να μη γνωρίζουν ότι η σιωπή είναι χρυσός, δεν είμαστε αυτοί που προσπάθησαν να εκμεταλλευθούν τη λύπη μας για ίδιο όφελος, δεν είμαστε αυτοί, οι οποίοι, αν και μιλάνε για δύο ώρες ακατάπαυστα, κανείς δεν καταλαβαίνει ποιά είναι η πολιτική τους θέση.
ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ θα αποτρέψουμε να γυρίσει το ΠΑΣΟΚ πίσω
θα αντισταθούμε στο να πάει το ΠΑΣΟΚ δεξιά
θα αμφισβητήσουμε αυτούς που θέλουν το ΠΑΣΟΚ να νοιάζεται για τους αριθμούς και όχι για τους ανθρώπους,
θα πολεμήσουμε αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Ο κόσμος που μας γύρισε την πλάτη στις 16 Σεπτεμβρίου, μας αμφισβητούσε.
Αρνιόταν να μας ψηφίσει.
Όχι γιατί δεν του έκανε ο Γιώργος, αλλά γιατί δεν του έκανε το παρελθόν μας. Δεν μπορούσε να ξεχάσει τις κυβερνητικές θητείες του 1996-2004. Όλοι το ίδιο είστε, έλεγε.
Και απο την άλλη μεριά. Δείτε τα κυβερνητικά στελέχη. Μιλούσαν για τον Καραμανλή σαν να είχαν το Μεσσία για ηγέτη. Ούτε ο Γκάντι να ήταν. Ακόμη και η 'διάδοχος'.
Πότε όμως αλήθεια είδατε κάποιον απο αυτούς που τώρα έβαλαν τις πράσινες γραβάτες τους και πιάσανε στασίδι στα κανάλια να πεί μια καλή κουβέντα για τον Γιώργο. Τον έλεγαν 'Γιωργάκη' τα μπλέ παπαγαλάκια και αυτοί κάθονταν ως άλλοι Βούδες και κουνούσαν το κεφάλι.
Η αλήθεια είναι ότι του έσκαβαν τον λάκκο.
Του πριόνιζαν την καρέκλα
όχι επειδή νοιάζονται για το καλό κανενός άλλου, παρά για το καλό της δικής τους καρέκλας. Δεν δίστασαν να βάψουν μπλέ το Ρέθυμνο, προκειμένου να βουλιάξουν το ΠΑΣΟΚ σε νέες περιπέτειες.
Φίλε-Φίλη
Πάρε την τύχη στα χέρια σου
Αρνήσου να παρασυρθείς απο τις γνωστές ΔΟΛιότητες
Πολέμησαν μια ζωή τον Ανδρέα- γιατί να μην εξευτελίσουν τώρα και τον Γιώργο;
Θυμήσου τον ιστορικό τους ρόλο.
Έχεις τη δύναμη- Βρές τη δύναμη
Πριν λίγες μέρες καλούσαμε τον κόσμο να μας εμπιστευθεί,
Να κάνει τον Γιώργο Πρωθυπουργό.
Απόδειξε ότι αυτό το κάναμε όχι από ιδιοτέλεια, όχι από εξουσιομανία
όχι γιατί οι κυβερνητικές καρέκλες είναι ο αυτοσκοπός μας
Αλλά γιατί το πιστεύαμε, γιατί το πιστεύουμε ακόμα. Η ήττα ηταν πικρή. Ρώτα όμως τον εαυτό σου. Θα είχαμε νικήσει, αν ήταν κάποιος άλλος στο τιμόνι; Όχι βέβαια. Θα είχαμε διαλυθεί προ πολλού. Αυτή είναι η αλήθεια. Ας συζητήσουμε για πρώτη φορά σοβαρά ποια είναι τα αίτια της ήττας.
Θέλουμε έναν ηγέτη συνεπή, αληθινό, έντιμο. Έναν ηγέτη που δε δίστασε να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ στα δύσκολα, έναν ηγέτη που πληρώνει ακόμα και τώρα τις αμαρτίες άλλων. Δεν του πρέπει να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Τον ηγέτη δεν τον κάνουν οι έδρες του πανεπιστημίου
δεν τον κάνουν οι έδρες της Β΄ Αθήνας
Τον ηγέτη τον κάνει ο λαός.
Όλοι μαζί μπροστάΜε τον Γιώργο- Με το ΠΑΣΟΚ- με την Αριστερά.Καλό μας Αγώνα
ΥΓ- το κόμμα που δεν μπορεί να διαχειρισθεί την ήττα του, δεν μπορεί και να γευτεί τη νίκη του.
ΥΓ2- αν ο σκοπός μας είναι μόνο η εκλογική νίκη, και όχι η ιδεολογική επικράτηση των θέσεων μας, ας κάνουμε Πρόεδρο τον Ψωμιάδη. Νίκες έφερε και αυτός. Αγαπημένο παιδί των δημοσκοπήσεων είναι και αυτός.
ΥΓ3- τι τους ενόχλησε άραγε στον Γιώργο; Το δίκαιο φορολογικό σύστημα; Η αναδιανομή του πλούτου; Η προστασία των ακτών και των δασών; Το ανοiχτό στον πολίτη κομμα; Ο πόλεμος στις πελατειακές σχέσεις; Σκέψου. Πάρε θέση.
Ομάδα Πρωτοβουλίας Νέων ΣοσιαλιστώνΓραμματείαΚωνσταντίνος Βερτσιώτης - ΠάτραΚωνσταντίνος Κουλαξής - ΑθήναΧρύσα Τζιστούδη - Θεσσαλονίκη
LINKS
Σύντροφε-Συντρόφισσα
Απευθυνόμαστε,
Σε όλους αυτούς που πίστεψαν και στήριξαν το όραμα της νέας αλλαγής.
Σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι το ΠΑΣΟΚ υφίσταται, όχι γενικά και αόριστα για το 'καλό' του τόπου, αλλά για τη δημιουργία μιας δίκαιης κοινωνίας, ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους, μιας οικονομίας που δεν παράγει φτώχεια, μιας πολιτικής που δίνει ελπίδα για το μέλλον.
Σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι και πρέπει να είναι ένα δημοκρατικό, σοσιαλιστικό, αριστερό, βαθιά προοδευτικό κόμμα.
Σε όλους αυτούς απευθυνόμαστε τώρα και τους καλούμε να αναλάβουν την ευθύνη τους, αυτή την ευθύνη που μέχρι χθες καλούσαμε το λαό να αναλάβει, και να στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις το μεγάλο ηγέτη, τον οραματιστή της ουσιαστικής προόδου, τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο Παπανδρέου.
Καλούμε τους απλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, τους πιστούς φίλους, τα άξια μέλη του.
Όχι τους επαγγελματίες της πολιτικής.
Όχι τους θιασώτες της τηλεδημοκρατίας.
Όχι αυτούς που μέχρι χθες μιλούσαν με στόμφο για πρόσωπα και ιδέες που αποδείχθηκε ότι, όχι μόνο δεν τα πίστευαν, αλλά ήταν και έτοιμοι να τα λοιδορήσουν.
Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αυτός που μπορεί να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ μπροστά, αυτός που μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα του, αυτός που μπορεί να διασφαλίσει τη νίκη. Είναι όμως, ακόμα πιο πολύ, αυτός που μπορεί να διασφαλίσει την αλλαγή του κινήματος.
Το μόνο του λάθος είναι ότι άργησε. Άργησε να μας απαλλάξει απο όλα αυτά τα βαρίδια που τώρα ανεβοκατεβαίνουν την οδό Βουκουρεστίου. Όλους αυτούς που βάλθηκαν να μας υπενθυμίσουν ότι η δημοκρατική παράταξη θα έχει πάντα καιροσκόπους. Όλους αυτούς που ήταν υπεύθυνοι
όχι μόνο για τη δεξιά στροφή του ΠΑΣΟΚ
όχι μόνο για τις αντιλαικές του πολιτικές την περίοδο 1996-2004
όχι μόνο για τα σκάνδαλα που μας εξίσωσαν με τα λαμόγια της δεξιάς,
αλλά και για την εμπέδωση στην κοινωνία μιας εικόνας για το ΠΑΣΟΚ ενός καθεστωτικού κόμματος, και όχι ενός ζωντανού, υγιούς, ριζοσπαστικού, πρωτοπόρου πολιτικού οργανισμού.
Δείτε ποιοί τον πολεμούν τώρα!
Οι αποκομμένοι-οι αποτυχημένοι- οι 'φτερό στον άνεμο'- οι τηλεδημοκράτες. Με αυτούς θα πάμε μπροστά;
Να ποιοι ευθύνονται για την ήττα! Νά ποιοί υπονόμευαν όχι μόνο τον Πρόεδρο, αλλά και το δικό μας αγώνα.
Όλοι εμείς που κοιτάμε μπροστά,
όλοι εμείς που παράγουμε πλούτο,
όλοι εμείς που νοιαζόμαστε για την ουσία της πολιτικής και όχι για πομπώδη λογύδρια και επικοινωνιακά τεχνάσματα,
όλοι εμείς που το βράδυ της Κυριακής στεναχωρηθήκαμε τόσο πολύ, που με δυσκολία μπορούσαμε να μιλήσουμε,
όλοι εμείς δεν είμαστε αυτοί που έτρεξαν για περιπάτους στο Ζάππειο, δεν είμαστε αυτοί που για μια ακόμη φορά έδειξαν να μη γνωρίζουν ότι η σιωπή είναι χρυσός, δεν είμαστε αυτοί που προσπάθησαν να εκμεταλλευθούν τη λύπη μας για ίδιο όφελος, δεν είμαστε αυτοί, οι οποίοι, αν και μιλάνε για δύο ώρες ακατάπαυστα, κανείς δεν καταλαβαίνει ποιά είναι η πολιτική τους θέση.
ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ θα αποτρέψουμε να γυρίσει το ΠΑΣΟΚ πίσω
θα αντισταθούμε στο να πάει το ΠΑΣΟΚ δεξιά
θα αμφισβητήσουμε αυτούς που θέλουν το ΠΑΣΟΚ να νοιάζεται για τους αριθμούς και όχι για τους ανθρώπους,
θα πολεμήσουμε αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Ο κόσμος που μας γύρισε την πλάτη στις 16 Σεπτεμβρίου, μας αμφισβητούσε.
Αρνιόταν να μας ψηφίσει.
Όχι γιατί δεν του έκανε ο Γιώργος, αλλά γιατί δεν του έκανε το παρελθόν μας. Δεν μπορούσε να ξεχάσει τις κυβερνητικές θητείες του 1996-2004. Όλοι το ίδιο είστε, έλεγε.
Και απο την άλλη μεριά. Δείτε τα κυβερνητικά στελέχη. Μιλούσαν για τον Καραμανλή σαν να είχαν το Μεσσία για ηγέτη. Ούτε ο Γκάντι να ήταν. Ακόμη και η 'διάδοχος'.
Πότε όμως αλήθεια είδατε κάποιον απο αυτούς που τώρα έβαλαν τις πράσινες γραβάτες τους και πιάσανε στασίδι στα κανάλια να πεί μια καλή κουβέντα για τον Γιώργο. Τον έλεγαν 'Γιωργάκη' τα μπλέ παπαγαλάκια και αυτοί κάθονταν ως άλλοι Βούδες και κουνούσαν το κεφάλι.
Η αλήθεια είναι ότι του έσκαβαν τον λάκκο.
Του πριόνιζαν την καρέκλα
όχι επειδή νοιάζονται για το καλό κανενός άλλου, παρά για το καλό της δικής τους καρέκλας. Δεν δίστασαν να βάψουν μπλέ το Ρέθυμνο, προκειμένου να βουλιάξουν το ΠΑΣΟΚ σε νέες περιπέτειες.
Φίλε-Φίλη
Πάρε την τύχη στα χέρια σου
Αρνήσου να παρασυρθείς απο τις γνωστές ΔΟΛιότητες
Πολέμησαν μια ζωή τον Ανδρέα- γιατί να μην εξευτελίσουν τώρα και τον Γιώργο;
Θυμήσου τον ιστορικό τους ρόλο.
Έχεις τη δύναμη- Βρές τη δύναμη
Πριν λίγες μέρες καλούσαμε τον κόσμο να μας εμπιστευθεί,
Να κάνει τον Γιώργο Πρωθυπουργό.
Απόδειξε ότι αυτό το κάναμε όχι από ιδιοτέλεια, όχι από εξουσιομανία
όχι γιατί οι κυβερνητικές καρέκλες είναι ο αυτοσκοπός μας
Αλλά γιατί το πιστεύαμε, γιατί το πιστεύουμε ακόμα. Η ήττα ηταν πικρή. Ρώτα όμως τον εαυτό σου. Θα είχαμε νικήσει, αν ήταν κάποιος άλλος στο τιμόνι; Όχι βέβαια. Θα είχαμε διαλυθεί προ πολλού. Αυτή είναι η αλήθεια. Ας συζητήσουμε για πρώτη φορά σοβαρά ποια είναι τα αίτια της ήττας.
Θέλουμε έναν ηγέτη συνεπή, αληθινό, έντιμο. Έναν ηγέτη που δε δίστασε να αναλάβει το ΠΑΣΟΚ στα δύσκολα, έναν ηγέτη που πληρώνει ακόμα και τώρα τις αμαρτίες άλλων. Δεν του πρέπει να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Τον ηγέτη δεν τον κάνουν οι έδρες του πανεπιστημίου
δεν τον κάνουν οι έδρες της Β΄ Αθήνας
Τον ηγέτη τον κάνει ο λαός.
Όλοι μαζί μπροστάΜε τον Γιώργο- Με το ΠΑΣΟΚ- με την Αριστερά.Καλό μας Αγώνα
ΥΓ- το κόμμα που δεν μπορεί να διαχειρισθεί την ήττα του, δεν μπορεί και να γευτεί τη νίκη του.
ΥΓ2- αν ο σκοπός μας είναι μόνο η εκλογική νίκη, και όχι η ιδεολογική επικράτηση των θέσεων μας, ας κάνουμε Πρόεδρο τον Ψωμιάδη. Νίκες έφερε και αυτός. Αγαπημένο παιδί των δημοσκοπήσεων είναι και αυτός.
ΥΓ3- τι τους ενόχλησε άραγε στον Γιώργο; Το δίκαιο φορολογικό σύστημα; Η αναδιανομή του πλούτου; Η προστασία των ακτών και των δασών; Το ανοiχτό στον πολίτη κομμα; Ο πόλεμος στις πελατειακές σχέσεις; Σκέψου. Πάρε θέση.
Ομάδα Πρωτοβουλίας Νέων ΣοσιαλιστώνΓραμματείαΚωνσταντίνος Βερτσιώτης - ΠάτραΚωνσταντίνος Κουλαξής - ΑθήναΧρύσα Τζιστούδη - Θεσσαλονίκη
LINKS
Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007
Για Ένα Νέο Ξεκίνημα
Ενα πολύ καλό κείμενο που προσυπογράφω
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου, όπου το ΠΑΣΟΚ έλαβε ποσοστό 38% των ψήφων, ειδώθηκε μέχρι σήμερα σαν κρίση, αλλά όχι σαν ευκαιρία. Οι αιτιακές συνιστώσες του αποτελέσματος επιχειρείται να συνοψισθούν σε ένα πρόσωπο, αυτό του προέδρου, του οποίου ο ρόλος και σε περίπτωση νίκης και σε περίπτωση ήττας είναι καταλυτικός, δεν είναι όμως αποκλειστικός.
Μια υπεύθυνη πολιτική προσέγγιση επιβάλλει να επιμεριστούν οι ευθύνες στο συνολικό ‘προϊόν ΠΑΣΟΚ’ με ειλικρίνεια και πολιτική γενναιότητα, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική διαδρομή, την κυβερνητική του περίοδο και την σύγχρονη εσωτερική και διεθνή συγκυρία.
Η συζήτηση επιδιώκεται να παραμείνει στο σήμερα, να μην καταδυθεί στις παθογένειες του ‘νικηφόρου’ ΠΑΣΟΚ, να μην αναζητήσει το νήμα της σταδιακής κοινωνικής στροφής προς το συντηρητισμό τόσο στην Ελλάδα όσο και παντού, να μην αγγίξει τις καθεστωτικές πρακτικές, τον πραγματικό και υποτιθέμενο πλουτισμό και τη διαφθορά στελεχών, στελεχών που ήταν ενδεχομένως ταυτόχρονα αξιωματούχοι στο κόμμα και το κράτος. Έτσι, ενώ οι ευθύνες είναι προφανώς ευρείες, κάποιοι επιθυμούν να αιωρούνται συνεχώς μέσα στο ιστορικό υγρό, παραμένοντας οι ίδιοι αδιάβροχοι.
Η λογική όμως, που θεωρεί πως όλα ήταν καλά μέχρι το 2004 που ο λαός έπαψε να εμπιστεύεται στο ΠΑΣΟΚ την εξουσία, δεν είναι μόνο ρηχή, απλουστευτική και επιπόλαιη αλλά αποκρύπτει τον ολέθριο για πολιτικό σχηματισμό κίνδυνο της ταύτισης της ύπαρξής του με την εξουσία. Η ανάληψη της ευθύνης της εξουσίας, οφείλει να είναι η φυσική συνέπεια της έκφρασης πλειοψηφικών κοινωνικών ρευμάτων, να είναι δηλαδή το αιτιατό και όχι το αίτιο ύπαρξης ενός κόμματος.
Θεωρούμε πως η κοινωνία συντηρητικοποιήθηκε
• γιατί οι διεθνείς συνθήκες, με την οικονομική παγκοσμιοποίηση και την κυριαρχία του οικονομικού φιλελευθερισμού δημιούργησαν το κατάλληλο γι’αυτή την εξέλιξη πλαίσιο,
• γιατί ένας ισχυρός πυρήνας 'κυβερνητικής' λογικής του ΠΑΣΟΚ, απορροφημένος από την διαχείριση της εξουσίας, υποτίμησε τα σημάδια της φθοράς και των νέων προκλήσεων,
• γιατί αυτό το παράλληλο με το Κίνημα, προσωποπαγές ΠΑΣΟΚ, δεν αντιστάθηκε στην καθιέρωση ελιτίστικων ομάδων στο κόμμα και το κράτος, που το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν η επιβίωση και αναπαραγωγή τους,
• γιατί δεν ανανέωσε το πολιτικό του δυναμικό με αποτέλεσμα γενεές ολόκληρες από την κοινωνία να μην αντιπροσωπεύονται,
• γιατί υστέρησε στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς τους ασθενέστερους,
• γιατί κάποιοι λειτούργησαν σαν μεσίτες κρατικών υπηρεσιών, διαφθείροντας έτσι την ίδια την κοινωνία,
• γιατί ενώ απομάκρυνε τον πολίτη από την παραγωγή πολιτικής, στο τέλος κάποιοι αποφάνθηκαν ότι οι πολίτες είναι αδιάφοροι, ειδικά οι νέοι,
• γιατί κάποιοι ενοχοποίησαν τελικά αυτούς που δεν είναι αδιάφοροι, αλλά διαφορετικοί,
• γιατί εκείνο το ΠΑΣΟΚ γύρισε σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας την πλάτη.
Αυτοί που οδήγησαν ή συνέβαλλαν σε όλα αυτά, σήμερα επικυρώνουν την υστέρησή μας. Οποιαδήποτε αναφορά σε μια κοινή ευθύνη για όσα έχουν συμβεί, το «εμείς» που φταίμε για όλα αυτά, είναι αναγκαστικά απλουστευτική. Στην πορεία και τη διαδρομή αυτή, υπάρχουν και ατομικές και προσωπικές ευθύνες. Δεν μοιραζόμαστε όλοι ισότιμα τον προσανατολισμό και την εφαρμογή των πολιτικών, ούτε κατά συνέπεια και τις ευθύνες.
Τίποτα στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια εύκολο, γιατί χάθηκε σωρευτικά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το momentum της ήπιας προσαρμογής στις νέες πραγματικότητες.
Το πολιτικό κεφάλαιο της 3ης του Σεπτέμβρη έχει πλέον υποθηκευθεί. Ιστορικά, θα μένει πάντα εκεί για να μας διδάσκει πώς σε μια δύσκολη συγκυρία, εκφράστηκαν και ενοποιήθηκαν κοινωνικές, δημοκρατικές δυνάμεις, πώς απέκτησαν προγραμματική υπόσταση και πώς αξίωσαν την ευκαιρία για την υλοποίησή τους.
Αλλά σήμερα, μια νέα διακήρυξη είναι απαραίτητη. Μια ιδεολογική επανίδρυση του κινήματος που θα επαναφέρει τους πάντες στην ίδια αφετηρία,
• καταργώντας στεγανά και επετηρίδες, αυλικούς και βαρόνους,
• κρατώντας το νήμα των πάγιων και διαχρονικών αρχών και αξιών του κινήματος, όπως η πίστη στην αυτο-οργάνωση, δηλαδή με σημερινούς όρους στην κοινωνία των πολιτών. Όπως στον κοινωνικό έλεγχο της εξουσίας, δηλαδή στην κοινωνική λογοδοσία. Όπως στη συμμετοχή των πολιτών για να μην παράγεται η πολιτική ερήμην τους και εις βάρος τους, δηλαδή στη συμμετοχική δημοκρατία,
• επαναφέροντας και πάλι σε ισχύ, χαμένες αρχές όπως αυτήν της αλληλεγγύης των γενεών,
• εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα τις παλιές, με νέες αξίες και αρχές που προέκυψαν από την κοινωνική εξέλιξη, όπως της οικο-ανάπτυξης, της ανάπτυξης δηλαδή που σέβεται το περιβάλλον και λαμβάνει χώρα με όρους αειφορίας. Όπως της ψηφιακής επανάστασης που αντιμάχεται τα γνωστικά χάσματα της κοινωνίας και της οικονομίας. Όπως της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, του τρόπου δηλαδή να κυβερνάς με διαφάνεια και χωρίς γραφειοκρατία. Όπως της αξιολόγησης προσώπων και διαδικασιών, με όρους ποιότητας, οριζόντια και κάθετα (ποιότητα παντού).
Πάνω σε τέτοιες αρχές και αξίες θα σφυρηλατηθεί και θα εξασφαλιστεί η ενότητα του ΠΑΣΟΚ και όχι πάνω σε ‘κατάλληλα’ πρόσωπα και στρατηγικές που εκπονούνται σε κλειστά γραφεία, εκφέρονται προνομιακά από τα ΜΜΕ και υποστηρίζονται από εξωπολιτικά, οικονομικά συμφέροντα.
Για όλους εμάς που εκφραζόμαστε από τα ανωτέρω, η επιλογή στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου είναι προφανής. Είναι μια επιλογή συνεπής στην κοινή μας ιστορία και την επιθυμητή προοπτική που αντί για την εξουσία έχει να κάνει με το περιεχόμενο της, αντί για την φιλοδοξία έχει να κάνει με τις αρχές μας, αντί για τα πρόσωπα έχει να κάνει με τις δομές μιας ελπιδοφόρας πολιτικής λειτουργίας.
Γνωρίζουμε ότι οι προκλήσεις και οι απαιτήσεις της επόμενης μέρας, μετά την εσωτερική εκλογική διαδικασία, θα είναι μεγαλύτερες, και συνθετότερες. Η οργανωτική ανασύνταξη, η διαμόρφωση των θέσεων, η αποσαφήνιση των πολιτικών προσανατολισμών, η ιεράρχηση των ρήξεων θα είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής μας νοημοσύνης. Η επιλογή του προσώπου που ήταν και είναι επιλογή πολιτική, μεταθέτει στο νέο πρόεδρο και τη συγκεκριμένη ευθύνη. Σε μια τέτοια υπεύθυνη και πολιτική διαδικασία, η εκλογή, δεν πρέπει να θεωρείται λευκή επιταγή ούτε αναγνωρίζει το δικαίωμα σε διχαστικές ή προσωπικές στρατηγικές.
Προσυπογράφοντας το κείμενο αυτό, δηλώνουμε την προσήλωσή μας στις αξίες μιας ανανεωμένης και σύγχρονης κεντροαριστεράς.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 16ης Σεπτεμβρίου, όπου το ΠΑΣΟΚ έλαβε ποσοστό 38% των ψήφων, ειδώθηκε μέχρι σήμερα σαν κρίση, αλλά όχι σαν ευκαιρία. Οι αιτιακές συνιστώσες του αποτελέσματος επιχειρείται να συνοψισθούν σε ένα πρόσωπο, αυτό του προέδρου, του οποίου ο ρόλος και σε περίπτωση νίκης και σε περίπτωση ήττας είναι καταλυτικός, δεν είναι όμως αποκλειστικός.
Μια υπεύθυνη πολιτική προσέγγιση επιβάλλει να επιμεριστούν οι ευθύνες στο συνολικό ‘προϊόν ΠΑΣΟΚ’ με ειλικρίνεια και πολιτική γενναιότητα, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική διαδρομή, την κυβερνητική του περίοδο και την σύγχρονη εσωτερική και διεθνή συγκυρία.
Η συζήτηση επιδιώκεται να παραμείνει στο σήμερα, να μην καταδυθεί στις παθογένειες του ‘νικηφόρου’ ΠΑΣΟΚ, να μην αναζητήσει το νήμα της σταδιακής κοινωνικής στροφής προς το συντηρητισμό τόσο στην Ελλάδα όσο και παντού, να μην αγγίξει τις καθεστωτικές πρακτικές, τον πραγματικό και υποτιθέμενο πλουτισμό και τη διαφθορά στελεχών, στελεχών που ήταν ενδεχομένως ταυτόχρονα αξιωματούχοι στο κόμμα και το κράτος. Έτσι, ενώ οι ευθύνες είναι προφανώς ευρείες, κάποιοι επιθυμούν να αιωρούνται συνεχώς μέσα στο ιστορικό υγρό, παραμένοντας οι ίδιοι αδιάβροχοι.
Η λογική όμως, που θεωρεί πως όλα ήταν καλά μέχρι το 2004 που ο λαός έπαψε να εμπιστεύεται στο ΠΑΣΟΚ την εξουσία, δεν είναι μόνο ρηχή, απλουστευτική και επιπόλαιη αλλά αποκρύπτει τον ολέθριο για πολιτικό σχηματισμό κίνδυνο της ταύτισης της ύπαρξής του με την εξουσία. Η ανάληψη της ευθύνης της εξουσίας, οφείλει να είναι η φυσική συνέπεια της έκφρασης πλειοψηφικών κοινωνικών ρευμάτων, να είναι δηλαδή το αιτιατό και όχι το αίτιο ύπαρξης ενός κόμματος.
Θεωρούμε πως η κοινωνία συντηρητικοποιήθηκε
• γιατί οι διεθνείς συνθήκες, με την οικονομική παγκοσμιοποίηση και την κυριαρχία του οικονομικού φιλελευθερισμού δημιούργησαν το κατάλληλο γι’αυτή την εξέλιξη πλαίσιο,
• γιατί ένας ισχυρός πυρήνας 'κυβερνητικής' λογικής του ΠΑΣΟΚ, απορροφημένος από την διαχείριση της εξουσίας, υποτίμησε τα σημάδια της φθοράς και των νέων προκλήσεων,
• γιατί αυτό το παράλληλο με το Κίνημα, προσωποπαγές ΠΑΣΟΚ, δεν αντιστάθηκε στην καθιέρωση ελιτίστικων ομάδων στο κόμμα και το κράτος, που το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν η επιβίωση και αναπαραγωγή τους,
• γιατί δεν ανανέωσε το πολιτικό του δυναμικό με αποτέλεσμα γενεές ολόκληρες από την κοινωνία να μην αντιπροσωπεύονται,
• γιατί υστέρησε στην αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς τους ασθενέστερους,
• γιατί κάποιοι λειτούργησαν σαν μεσίτες κρατικών υπηρεσιών, διαφθείροντας έτσι την ίδια την κοινωνία,
• γιατί ενώ απομάκρυνε τον πολίτη από την παραγωγή πολιτικής, στο τέλος κάποιοι αποφάνθηκαν ότι οι πολίτες είναι αδιάφοροι, ειδικά οι νέοι,
• γιατί κάποιοι ενοχοποίησαν τελικά αυτούς που δεν είναι αδιάφοροι, αλλά διαφορετικοί,
• γιατί εκείνο το ΠΑΣΟΚ γύρισε σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας την πλάτη.
Αυτοί που οδήγησαν ή συνέβαλλαν σε όλα αυτά, σήμερα επικυρώνουν την υστέρησή μας. Οποιαδήποτε αναφορά σε μια κοινή ευθύνη για όσα έχουν συμβεί, το «εμείς» που φταίμε για όλα αυτά, είναι αναγκαστικά απλουστευτική. Στην πορεία και τη διαδρομή αυτή, υπάρχουν και ατομικές και προσωπικές ευθύνες. Δεν μοιραζόμαστε όλοι ισότιμα τον προσανατολισμό και την εφαρμογή των πολιτικών, ούτε κατά συνέπεια και τις ευθύνες.
Τίποτα στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια εύκολο, γιατί χάθηκε σωρευτικά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το momentum της ήπιας προσαρμογής στις νέες πραγματικότητες.
Το πολιτικό κεφάλαιο της 3ης του Σεπτέμβρη έχει πλέον υποθηκευθεί. Ιστορικά, θα μένει πάντα εκεί για να μας διδάσκει πώς σε μια δύσκολη συγκυρία, εκφράστηκαν και ενοποιήθηκαν κοινωνικές, δημοκρατικές δυνάμεις, πώς απέκτησαν προγραμματική υπόσταση και πώς αξίωσαν την ευκαιρία για την υλοποίησή τους.
Αλλά σήμερα, μια νέα διακήρυξη είναι απαραίτητη. Μια ιδεολογική επανίδρυση του κινήματος που θα επαναφέρει τους πάντες στην ίδια αφετηρία,
• καταργώντας στεγανά και επετηρίδες, αυλικούς και βαρόνους,
• κρατώντας το νήμα των πάγιων και διαχρονικών αρχών και αξιών του κινήματος, όπως η πίστη στην αυτο-οργάνωση, δηλαδή με σημερινούς όρους στην κοινωνία των πολιτών. Όπως στον κοινωνικό έλεγχο της εξουσίας, δηλαδή στην κοινωνική λογοδοσία. Όπως στη συμμετοχή των πολιτών για να μην παράγεται η πολιτική ερήμην τους και εις βάρος τους, δηλαδή στη συμμετοχική δημοκρατία,
• επαναφέροντας και πάλι σε ισχύ, χαμένες αρχές όπως αυτήν της αλληλεγγύης των γενεών,
• εμπλουτίζοντας ταυτόχρονα τις παλιές, με νέες αξίες και αρχές που προέκυψαν από την κοινωνική εξέλιξη, όπως της οικο-ανάπτυξης, της ανάπτυξης δηλαδή που σέβεται το περιβάλλον και λαμβάνει χώρα με όρους αειφορίας. Όπως της ψηφιακής επανάστασης που αντιμάχεται τα γνωστικά χάσματα της κοινωνίας και της οικονομίας. Όπως της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, του τρόπου δηλαδή να κυβερνάς με διαφάνεια και χωρίς γραφειοκρατία. Όπως της αξιολόγησης προσώπων και διαδικασιών, με όρους ποιότητας, οριζόντια και κάθετα (ποιότητα παντού).
Πάνω σε τέτοιες αρχές και αξίες θα σφυρηλατηθεί και θα εξασφαλιστεί η ενότητα του ΠΑΣΟΚ και όχι πάνω σε ‘κατάλληλα’ πρόσωπα και στρατηγικές που εκπονούνται σε κλειστά γραφεία, εκφέρονται προνομιακά από τα ΜΜΕ και υποστηρίζονται από εξωπολιτικά, οικονομικά συμφέροντα.
Για όλους εμάς που εκφραζόμαστε από τα ανωτέρω, η επιλογή στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου είναι προφανής. Είναι μια επιλογή συνεπής στην κοινή μας ιστορία και την επιθυμητή προοπτική που αντί για την εξουσία έχει να κάνει με το περιεχόμενο της, αντί για την φιλοδοξία έχει να κάνει με τις αρχές μας, αντί για τα πρόσωπα έχει να κάνει με τις δομές μιας ελπιδοφόρας πολιτικής λειτουργίας.
Γνωρίζουμε ότι οι προκλήσεις και οι απαιτήσεις της επόμενης μέρας, μετά την εσωτερική εκλογική διαδικασία, θα είναι μεγαλύτερες, και συνθετότερες. Η οργανωτική ανασύνταξη, η διαμόρφωση των θέσεων, η αποσαφήνιση των πολιτικών προσανατολισμών, η ιεράρχηση των ρήξεων θα είναι το αποτέλεσμα της συλλογικής μας νοημοσύνης. Η επιλογή του προσώπου που ήταν και είναι επιλογή πολιτική, μεταθέτει στο νέο πρόεδρο και τη συγκεκριμένη ευθύνη. Σε μια τέτοια υπεύθυνη και πολιτική διαδικασία, η εκλογή, δεν πρέπει να θεωρείται λευκή επιταγή ούτε αναγνωρίζει το δικαίωμα σε διχαστικές ή προσωπικές στρατηγικές.
Προσυπογράφοντας το κείμενο αυτό, δηλώνουμε την προσήλωσή μας στις αξίες μιας ανανεωμένης και σύγχρονης κεντροαριστεράς.
Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)