ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ

Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους:

Οι άτσαλες, σκληρές προσπάθειες των τελευταίων 2 ετών έχουν στόχο την ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ του ελλείμματος στα προ του 2004 επίπεδα: μέχρι τότε δανειζόμασταν περίπου 8-10 δις το χρόνο, την 2ετία 2008-2009 25-35 δις το χρόνο (μιλάμε για πρωτογενή ελλείμματα, χωρίς τα τοκοχρεολύσια δηλαδή). Ποιος φούσκωσε και ξεχείλωσε έτσι τον δημόσιο τομέα ώστε να ματώνουμε σήμερα;;

Ο περί ού ο λόγος αύξησε το χρέος κατά 60% περίπου σε 5 χρόνια. Και οι μεν Παπανδρέου και Σημίτης το πήγαν στα 180 δις δίνοντας αξιοπρεπή διαβίωση στους απόκληρους την περίοδο 1981-1989 (ο πρώτος) και φτιάχνοντας ευρωπαϊκού επιπέδου έργα (ο δεύτερος). Ο αρχιμαλάκας "κουρασμένος" τί έφτιαξε προσθέτοντας 120 δις στο συνολικό χρέος;; (το 2009 το πρωτογενές έλλειμμα έφτασε στο πρωτοφανές ύψος των 24 δις και το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών από 5% του ΑΕΠ το 2003 έφτασε το 15% το 2008! - παγκόσμια πρωτιά...).

Απλά ο λοβοτομημένος νεοέλληνας από τα φτισίδια του Οκτωβρίου 2009 (θυμάστε που οι ΝΔκράτες δεν τολμούσαν να βγουν στο δρόμο;) τα χώνει τώρα στους ΠΑΣΟΚους, όχι γιατί απέτυχαν να βάλουν μια τάξη στο μπουρδέλο (μακάρι να ήταν αυτό το κίνητρο) αλλά γιατί δεν κατάφεραν:

• και δανεικά να βρουν (που βρήκαν)
• και εκτός ΔΝΤ και ΕΕ πηγές χρηματοδότησης να βρουν π.χ. από τους Ρώσους, Κινέζους κλπ. (που ΔΕΝ μας δάνειζαν παραπέποντάς μας στο ΔΝΤ)
• και χαμηλά επιτόκια να εξασφαλίσουν (που εξασφάλισαν αν λάβουμε υπόψη ότι οι αγορές μας δάνειζαν με 10άρια στις αρχές του 2010)
• και να διαγράψουν το χρέος στο ΣΥΝΟΛΟ του (ε, μόνο κατά 50-60% κατάφεραν) ακολουθώντας την κλασσική ελληνική συνταγή "δανεικά κι αγύριστα"
• και την λογιστριούλα Μέρκελ δεν κόντραραν όταν επέμενε σε όρους  γρήγορου νοικοκυρέματος (παρεπιπτόντως: η λογιστριούλα ασκεί αφόρητες πιέσεις στους γερμανούς κατόχους ελληνικών ομολόγων να συμμετάσχουν στο PSI...)

Διάολε, να εξισώνουμε (τί λέω, να επιβραβεύουμε δημοσκοπικά) τον εμπρηστή με τον (έστω) αποτυχημένο πυροσβέστη, ε, αυτό είναι πέρα από κάθε λογική!!

Ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω:

Υποτίθεται ότι ο Έλληνας, εκτός από την τσέπη του, λατρεύει τα παιδιά του, όμως η γενιά μας δεν θέλει να πιει το πικρό ποτήρι μπας και η επόμενες καταφέρουν να ζήσουν σε κράτος της προκοπής με νοικοκυρεμένα οικονομικά. Άρα, επί της ουσίας, ο "περήφανος", "αλτρουιστής" σημερινός καραμπουζουκλής μεταθέτει το "φαρμάκι" στα παιδιά του...

Γιατί, μη γελιόμαστε, "δη πάρτυ ιτς οβερ" (που έλεγε και ο Σιούφας): δανεικά και αγύριστα γιοκ πλέον από τώρα και στο εξής...Και χώρες-μπουρδέλα, όπως καλή ώρα η δική μας, αποκλείεται πλέον να βρίσκουν ευρώπουλα στα δέντρα...
 Αναρτήθηκε από τσότσος

ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ

Το θράσος τους δεν περιγράφεται:

Τα έκαναν που τα έκαναν σκατά στην καταραμένη 5ετία τους, μας πουλάνε μούρη (και το χάβουν μερικοί) ότι τόσο κατάστρεψε τη χώρα ο ΓΑΠ που το 2020 το χρέος σαν ποσοστό του ΑΕΠ θα είναι το ίδιο όσο αυτοί το άφησαν το 2009 παρόλα τα επώδυνα μέτρα (120%)...

Μοιάζουν με το μαλάκα που πηδάει από τον 20ο όροφο και, φτάνοντας στον 12ο, καυχιέται ότι είναι σε καλύτερη θέση από ότι στον 8ο (όπου υπάρχει το δίχτυ ασφάλειας που προνόησαν η "κακιά" Ευρώπη, το "καταραμένο" ΔΝΤ και ο "προδότης" ΓΑΠ να βάλουν για να σωθεί από βέβαιο θάνατο και να βοηθηθεί μετά μήπως καταφέρει να ξανανέβει στον 12ο)...

Σκέφτομαι ότι η βασική μαλακία του ΓΑΠ, όσον αφορά τον ίδιο και το κόμμα του, ήταν που επέμενε στις πρόωρες εκλογές και δεν άφησε το νεραϊδοβούβαλο να υποστεί το μαρτύριο μέχρι τέλους φτάνοντας το χρέος στο 300%...
Για πολλά μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Παπανδρέου, κυρίως ότι δεν διέγνωσε έγκαιρα το μέγεθος της φωτιάς και δεν εφάρμοσε το μνημόνιο, αλλά, διάολε, να κομπορρημονεί ο εμπρηστής για την αποτυχία του πυροσβέστη, ε, αυτό πάει πολύ!

Δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι παρέδωσαν "θωρακισμένη" οικονομία που την ξεθεμελίωσε ο Γιώργος και ότι έχουν τα μαγικά "ζάππεια" στο τσεπάκι που ΔΕΝ εφάρμοζαν όσο ήταν στα πράγματα ("Γιώργο άστο για αργότερα" το σήμα κατατεθέν του χοντρού...).

Και αφού ήταν ΤΟΣΟ θωρακισμένη η οικονομία, γιατί ο αντωνάκης είπε σε συνέντευξή του ότι "έπρεπε να πάρουμε μέτρα τον Ιούνιο του 09 και ας μας έριχναν";; Και τι είδους μέτρα ήταν αυτά; Φαντάζομαι μαγικά: μείωση φόρων, ιδιωτικοποιήσεις σε καμμιά ντουζίνα χρόνια, πάγωμα μισθών κλπ. Τόσο απλά που δεν τα έχει σκεφτεί κανείς στην Ευρώπη...

Και γιατί οι Ευρωπαίοι εταίροι μας (φιλαράκια του Καραμανλή μην το ξεχνάμε) είχαν πει τον Φεβρουάριο του 09 στον δυστυχή Παπαθανασίου ότι "έτσι όπως πάτε στο τέλος του χρόνου θα χρεοκοπήσετε" και πανικοβλημένος ο ίδιος τους παρακάλεσε να μην γραφτεί η ρήση αυτή στα πρακτικά για να μην γίνει πανικός και παρουσίασε στη Λαγκάρντ τα μέτρα της "λαδόκολλας";;

Αυτή λοιπόν είναι η κατάρα της Ελλάδας: το θράσος του φταίχτη που επιπλέον ετοιμάζεται να κυβερνήσει, ενώ αυτός που πάλεψε (και απέτυχε, ναι, μόνος εναντίον όλων) παραδίδεται στη χλεύη...

TI EINAI BIA

Βία είναι να ξυπνάς από το χάραμα, να
δουλεύεις 10 με 12 ώρες για 700 ευρώ και να
μην τολμάς να πεις κουβέντα γιατί
ξέρεις ότι 100 βιογραφικά περιμένουν στο
γραφείο του αφεντικού σου»

«Βία είναι να είσαι άνεργος, να ψάχνεις
ένα χρόνο για δουλειά και να μην σε
προσλαμβάνει κανείς γιατί είσαι πάνω
από τα σαράντα»

«Βία είναι να λες στα παιδιά σου ότι δεν
τα πας στην θάλασσα γιατί η
βενζίνη άγγιξε το 1.75 και πρέπει να
κάνεις περικοπές»

«Βία είναι κλείνεις ραντεβού στο ΙΚΑ
για μετά από δύο μήνες και όταν
πηγαίνεις ο γιατρός να είναι απών»

«Βία είναι να μην τολμάς να γυρίσεις
μόνος στο σπίτι μετά τις 9»

«Βία είναι να είσαι 18 χρονών, να έχεις
υποστεί του κόσμου τις
μεταρρυθμίσεις, να έχεις φτύσει αίμα
για να μπεις σε μια σχολή και να
βγαίνεις και άνεργος και αμόρφωτος»

«Βία είναι να παρακολουθείς τα
σκάνδαλα να περνούν από μπροστά σου σαν
παραμύθι, να κουκουλώνονται από όλους,
να μην μπαίνει κανείς φυλακή και να
τελειώνουν με ένα ζήσαμε εμείς καλά και
αυτοί καλύτερα»

«Βία είναι να πληρώνεις 1.40 ενώ
περιμένεις μια ώρα ένα λεωφορείο που
όταν φτάνει χωράς μόνο στα πόδια του
οδηγού»

«Βία είναι να σε παίρνουν 20 τηλέφωνα
την μέρα από εισπρακτικές εταιρίες
επειδή καθυστέρησες την δόση του
στεγαστικού»

«Βία είναι να κόβεις τα παιδιά από το
φροντιστήριο γιατί δεν φτάνουν τα
λεφτά ενώ έχεις ήδη πληρώσει για δωρεάν
παιδεία»

«Βία είναι να βλέπεις τους πολιτικούς
σου να τσακώνονται με μόνο γνώμονα τα
ποσοστά του κόμματος τους ενώ εσύ
αγωνιάς για το μέλλον των παιδιών σου»

«Βία είναι  ενώ σου ζητούν να πληρώσεις
επίδομα αλληλεγγύης να διαβάζεις ότι
οι εφορίες έχουν να κάνουν ελέγχους και
να εισπράξουν από το 1995»

«Βία είναι να είσαι 45 χρονών, να
δουλεύεις και να πληρώνεις μια ζωή και
να καταντήσεις να ζεις από την σύνταξη
των γονιών»

«Βία είναι το παραμύθιασμα από τα μέσα
ενημέρωσης που συγκαλύπτουν ή
αποκαλύπτουν ανάλογα με τα deal που
γίνονται κάτω από το τραπέζι και τις
επιχορηγήσεις»

«Βία είναι να σε ληστεύουν για τρίτη
φορά και το όργανο της τάξεως να σου
λέει μην ελπίζετε πολλά, αφού δεν
ήσασταν μέσα πάλι καλά να λέτε»

«Βία είναι να σου στερούν το δικαίωμα
της διαμαρτυρίας, να τρως τόνους τα
χημικά και να σε αναγκάζουν σε σιωπή
παρακρατικοί, αντιεξουσιαστές,
χρυσαυγίτες , πληρωμένοι ή
προστατευόμενοι από όπου και αν
προέρχονται»

«Βία είναι να πληρώνεις 3 ευρώ διόδια
για να διανύσεις μια απόσταση 100 χιλ και
ταυτόχρονα να κάνεις τάμα στον Άγιο
Χριστόφορο να φθάσεις ζωντανός»

«Βία είναι να βλέπεις όσους
εμπλέκονται σε σκάνδαλα πάσης φύσεως
να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να
παρουσιάζονται στην δικαιοσύνη όποτε
θέλουν και αν τελικά παραπεμφθούν να
συνεχίζουν το έργο τους μέσα από την
φυλακή»

«Βία είναι να ακούς τον Πρωθυπουργό και
τους βουλευτές  να ανησυχούν  για την
βία μόνο όταν αγγίζει το δικό τους
σπίτι και να ανακοινώνει επιτροπές
στις οποίες ο κάθε βουλευτής θα
πληρώνεται με 245 ευρώ για να παραβρεθεί
στην συζήτηση»

«Βία είναι να ζεις την κάθε μέρα σαν
τελευταία. Όχι για να την ζήσεις στο
έπακρο αλλά επειδή απλά δεν ξέρεις τι
θα υπάρχει αύριο και δεν έχεις λεφτά
για μεθαύριο»

ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

1. Δανείζουμε εμείς (οι Έλληνες) την Ελλάδα άμεσα. Έχουμε αρκετές καταθέσεις
για να καλύψουμε αρκετούς μήνες. Ταυτόχρονα, δίδοντας εξωφρενικά προνόμια
στους Κινέζους (λιμάνι και ζώνη ελευθέρου εμπορίου για ίδρυση μονάδων
συναρμολόγησης και “εξευρωπαϊσμού” των προϊόντων τους) τους πουλάμε 40 με 50
δις ευρώ ομολόγα. Ένα μεγάλο μέρος των Ευρώ που μαζεύει η Κυβέρνηση από τα
παραπάνω το μετατρέπει σε δολλάρια (δείτε το γιατί στο 4)

2. Καλούμε το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα. Θα πληρώσουμε κατιτίς παραπάνω αλλά θα
απολαύσουμε τα μούτρα των “Εταίρων” όταν καταλάβουν ότι η Ευρωπαϊκή τους
Ένωση είναι ένα μάτσο κουρελόχαρτα. Θα απολαύσουμε επίσης μιά άνευ
προηγουμένου ξεφτίλα της Κομισιόν και των καρεκλοκενταύρων της.

3. Αναθεωρούμε τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων από τους φίλους Ευρωπαίους

4. Καλούμε την Κομισιόν να δει το θέμα εξόδου μιάς χώρας από τη Ζώνη του
Ευρώ, μια και αυτό δεν προβλέπεται πουθενά. Με το που θα κυκλοφορήσει η
είδηση το Ευρώ θα χάσει το 30% της αξίας του ως προς το δολλάριο. Στο σημείο
αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση πουλάει τα δολλάρια και αγοράζει Ευρώ. Το κέρδος
είναι 25% (με τις προμήθειες) και οι Γερμαναράδες το φυσάνε και δεν
κρυώνουν.

5. Εν τω μεταξύ σοβαρευόμαστε και δουλεύουμε και πληρώνουμε φόρους

6. Συνάπτουμε συνθήκη με την Τουρκία σύμφωνα με την οποία δίνουμε Ελληνική
(άρα και Ευρωπαϊκή) υπηκοότητα σε όποιον Τούρκο πολίτη έχει συγγένεια μέχρι
β’ βαθμού με Τουρκους που εκτοπίστηκαν κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. Όλοι
αυτοί την επόμενη μέρα παίρνουν το αεροπλάνο για τη Γερμανία… Ταυτόχρονα
θεσπίζουμε ακόμα πιό εύκολα κριτήρια ελληνοποίησης (με παράβολο 3.000 Ευρώ)
των παράνομων προσφύγων. Και αυτοί παίρνουν την επόμενη μέρα το τραίνο για
τη Γερμανία και Γαλλία. Με τρόμο βλέπουν οι Εταίροι εισροή 15.000
μουσουλμάνων την εβδομάδα με Ελληνικά διαβατήρια.

7. Η Κομισιόν απελπισμένη καλεί τους Εταίρους να αναθεωρήσουν τη στάση τους
για την Ελλάδα, όλοι όμως βλέπουν ότι είναι αργά.

8. Η Ελλάδα αιτείται αποχώρησής της από το Ευρώ. Ακολουθούν και η Ιταλία και
Ισπανία που υποφέρουν χρόνια από το σκληρό Ευρώ και την κηδεμονία των
Γερμανών. Το Ευρώ καταρρέει. Η Κομισιόν παραιτείται σύσσωμη. Οι Άγγλοι
κατηγορούν Γερμανία και Γαλλία ότι τα έκαναν μούσκεμα και ζητούν επειγόντως
αναθεώρηση των Συνθηκών.

9. Έχουμε φτάσει στον Δεκέμβριο του 2012. Οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι το να τα
βάλουν μαζί μας ήταν λάθος. Μερικές μέρες αργότερα φτάνει το τέλος του
κόσμου. Όχι για όλους όμως. Οι Έλληνες (και τα 15 εκατομμύρια σε όλο τον
κόσμο) έχουν μεταφερθεί με τα διαστημόπλοια των Ελ στον Άλφα του Κενταύρου.
Μαζί τους σώθηκαν και μερικές ξέμπαρκες Γερμανίδες που είχαν παντρευτεί κάτι
γκαρσόνια από την Μύκονο…

Φυσικά και κάνω πλάκα. Δεν είναι δυνατόν να γίνει το 5!

ΕΤΣΙ..... ΑΠΛΑ

η δεκαετία του `70 τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127, τα Zastava, και οι μηχανές Floretta. Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες Austin Morris Allegro!
Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50 λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει.
Τόσο καλά…

Και μετά ήρθε η δεκαετία του 80.
Και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου.
Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη αναδύθηκε απ` το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας.
Η χαρά του αφισοκολλητή…
Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας. Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη», μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια.
Ώσπου ήρθε το τέλος.
Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια, ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από κει πάνε κι`άλλοι.

90′s… και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον Μαυρίκη… Τη δεκαετία του `90 που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια.
Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων ασύδοτων. Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα.
Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια ΕΛΔΕ, όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα. Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης».
Χα και πάλι χα.
Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε δημοσιότητα.

00′s ….. και μετά ήρθε το ευρώ. Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας.
Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές, ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150. Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1 Ε πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ).
Παρ’ όλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας, και γίναμε όλοι μπρούκληδες.
Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις. Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες.
Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές, και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες.
50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς.
Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV’s, και πάει λέγοντας…
Όχι παίζουμε.
Και νάσου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και νάσου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι. Ελλάδα ρε…
Ναι, αλλά ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού. Με πορδές αυγά δεν βάφονται.
Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά. Όλα ήταν σικέ.
Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας. Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν τη καλή τους με καμιά γρηγοράδα. Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι.
Και νά ‘μαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Τρισέ. Της σκληρής πραγματικότητας.
Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυσυμπαθούν. Ήταν όλα μια αυταπάτη. Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων… τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες.

Και ο κύκλος κλείνει.
Μας βλέπω ξανά με λαχανί Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη. Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα.
Το ride είναι over, που λένε και οι Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε, όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν.
Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν.
Γεννήθηκαν αργά…

ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες μεγάλο μέρος της αρθογραφίας ,είτε στις εφημερίδες ,είτε στα blogsκαι διαπιστώνω πως ανάλογα με τα συμφέροντα του καθενός δίνεται και αντίστοιχη ερμηνεία των τελευταίων γεγονότων στην πολιτική σκηνή.

Και τι δεν βλέπει κανείς, Ο λαός έφερε τον Βενιζέλο γράφει κάποιος από τον ΔΟΛ

Ο μύχιος πόθος και η επιθυμία του Παπανδρέου ήταν να αποδράσει μέσα από την συγκυβέρνηση γράφει ο Τσίμας.

Ο Παπανδρέου είναι ανίκανος να κυβερνήσει κραυγάζουν οι δεξιοί κονδυλοφόροι και όχι μόνο.

Είναι όμως έτσι? Ας δούμε μερικά πράγματα ,τον Απρίλιο του 2011 η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια Ευρώπη να πιέζει ασφυκτικά, για εθνική συνεννόηση, στα πρότυπα της Πορτογαλίας τουλάχιστον.

Η κατάσταση στο εσωτερικό μέτωπο να εντείνεται ,με δεδομένες τις θυσίες του λαού, την αύξηση της ανεργίας ,την αποτυχία στην πάταξη της φοροδιαφυγής, και στην μείωση των εσόδων .

Παράλληλα η αναποφασιστικότητα της ΕΕ ,η μη ύπαρξη σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης σε όλη την ευρωζώνη ,εμποδίζουν να φανεί φως στο τούνελ για την έξοδο από την κρίση.

Στο εσωτερικό ο Σαμαράς παρουσιάζει μια πρόταση το Ζάππειο 2 την οποία μετά βαΐων και κλάδων πρώτα από όλους η ΕΕ και συγκεκριμένα οι ομοϊδεάτες του ηγέτες την απορρίπτουν. Όμως για τα μαγειρεμένα γκάλοπ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βγάλουν πρώτη την ΝΔ στις δημοσκοπήσεις

.Παράλληλα μέσα στο Πασόκ ακούγονται φωνές των βουλευτών κάτω από την πίεση του κόσμου,και παίζοντας κάποιοι προσωπικά παιχνίδια δημιουργούν καταστάσεις περίεργες.

Ο Παπανδρέου, διαβλέποντας την όλη κατάσταση από καιρό προσπαθεί με κάθε τρόπο να πετύχει την εθνική ενότητα.

Συγκαλεί συμβούλιο αρχηγών 2 φορές ,ανακοινώνει πως προτίθεται να συμπεριλάβει προτάσεις στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα από τις προτάσεις του Σαμαρά αν και υπάρχει διαφωνία για αυτές (εφεδρεία εργαζομένων) .

Προτείνει να προχωρήσουν μαζί με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα σε κυβέρνηση συνεργασίας.

Τέλος σε μια πράξη ύψιστης ευθύνης και αλτρουισμού απέναντι στη σωτηρία της χώρας ,προτείνει να μην είναι ο ίδιος πρωθυπουργός στην κυβέρνηση συνεργασίας προκειμένου να προχωρήσει η εθνική ενότητα και να αντιμετωπιστούν, με κοινό πολιτικό μέτωπο τα μεγάλα προβλήματα της χώρας.

Η ΝΔ και οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις ,διαβάζοντας την ,όλη κατάσταση με γνώμονα το μικροκομματικό τους συμφέρον ,βλέπουν τις κινήσεις του Παπανδρέου ως αδυναμία να κυβερνήσει.

Ο Σαμαράς λειτουργώντας ως συνδικαλιστής β διαλογής(στα δικά μου φοιτητικά χρόνια ,δεν θα τον χρησιμοποιούσαμε ούτε σαν αφισοκολλητή –σίγουρα θα κολλούσε την αφίσα ανάποδα ) προσπαθεί να επιβάλλει τέτοιους όρους στην πρόταση Παπανδρέου (διάρκεια κυβέρνησης μέχρι το Σεπτέμβριο ,μεταναστευτικό κλπ) ώστε να φανεί ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Φυσικό και επόμενο ο εκλεγμένος πρωθυπουργός να μην συμφωνήσει.

Βλέποντας την όλη κατάσταση με τις παραιτήσεις βουλευτών, και καταλαβαίνοντας που πάει το παιχνίδι (στήριξη ΔΟΛ ,ΜΕGΑ ,στους εκσυγχρονιστές -ξύπνησε το 2008 ξανά,) αποφασίζει να μην πάει σε μια κυβέρνηση τεχνοκρατικού προσανατολισμού, αλλά σε μια πολιτική κυβέρνηση βάζοντας τον Βενιζέλο στο πιο κρίσιμο αυτήν την εποχή υπουργείο οικονομικών, αφαιρώντας έτσι την οποιαδήποτε αντίδραση από την πλευρά των εκσυγχρονιστών στο εσωτερικό του Πασόκ .Αναδεικνύει την ανευθυνότητα του Σαμαρά και ξαναγίνεται ο κύριος παίκτης στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Αποδεικνύει έτσι ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει, όλα τα υπόλοιπα τα γράφουν όσοι δεν γνωρίζουν τι είναι ο Παπανδρέου

Φαεινές ιδέες...

Αντιγράφοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου, που ήθελε ή να φύγουμε από την ΕΟΚ ή να επαναδιαπραγματευτούμε μια «ειδική σχέση» με τις Βρυξέλλες ο Αντωνάκης Σαμαράς επαναλαμβάνει συνεχώς ότι το ζητούμενο όλων πρέπει να είναι η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Και ήταν αυτό ένας από τους κύριους λόγους της... αποτυχίας μιας συναίνεσης για τη σωτηρία του τόπου. Οι άλλοι ήταν οι απίστευτες αξιώσεις να απαρνηθεί το ΠαΣοΚ τα όσα (όχι και τόσο πολλά) πρόλαβε να προωθήσει όπως τον νόμο για τους μετανάστες και να δεχτεί διάφορα άλλες ακροδεξιές αξιώσεις για πολιτικές και πολιτικούς.

Ως προς την καραμέλα της «επαναδιαπραγμάτευσης» ας θυμηθούμε ότι ήδημετά το 1981 όλοι οι εταίροι μας, με πρώτο τον Μιτεράν, αρνήθηκαν κάθε ιδέα επαναδιαπραγμάτευσης της ένταξής μας στην ΕΟΚ με στόχο μια «ειδική σχέση» και προχώρησαν μόνο στα λεγόμενα «μεσογειακά προγράμματα» που χρησιμοποίησαν πρώτα οι Γάλλοι και οι Ιταλοί και μετά οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι. Ιμπεριαλιστική κακία τους; Όχι, απλά θέμα αρχής που δεν αποδέχεται το είπα-ξείπα στις διεθνείς και ευρωπαϊκές σχέσεις.

Ως προς το Μνημόνιο έγιναν χωρίς τις σαμαρικές σοφιστείες σημαντικές βελτιώσεις με τη μείωση του επιτόκιου του δανεισμού, την παράταση των προθεσμιών αποπληρωμής και της αποδοχής της προοπτικής ενός νέου μεγάλου δανείου. Δηλαδή της αποδοχής της κακής εμπειρίας από την πρώτη περίοδο εφαρμογής του. Μπορεί να γίνουν ίσως και άλλες βελτιώσεις, αλλά, προφανώς, όχι αυτές που ενδιαφέρουν τις πλατείες.

Ο κ.Σαμαράς είδε πρόσφατα όλους τους κοινοτικούς παράγοντες και όλοι του εξήγησαν ότι θέμα επαναδιαπραγμάτευσης δεν συζητούν καν. Και μάλιστα ο Γάλλος πρωθυπουργός κ.Φιγιόν του σύστησε δημόσια να προχωρήσει σε συναινετικές λύσεις και να αποδεχτεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Ο κ,.Σαμαράς είναι πια καμένο χαρτί για την Ευρώπη. Δεν πρέπει να συμπαρασύρει και την Ελλάδα.

Το αίτημα της επαναδιαπραγμάτευσης είναι κουφό όταν το θέτει η μία πλευρά και το απορρίπτει η άλλη. Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας θα έπρεπε να το γνωρίζει. Είναι μάλιστα σίγουρο ότι το γνωρίζει.

Μολοντούτο δεν πιστεύω την ιταλική πληροφορία σύμφωνα με την οποία εξήγησε στούς συνομιλητές του ότι τα όσα λέει δημοσίως είναι μόνο προπαγανδιστικά και αφορούν το ελληνικό πόπολο. Υπάρχει όμως μία ένδειξη ότι μπορεί και να πιστεύει τελικά τα όσα λέει : σύμφωνα με τον κυριότερο και βαρύγδουπο συνεργάτη του Λαζαρίδη, ναι του έκανε τις συστά σεις που μάθαμε ο κ.Φιγιόν αλλά αυτός, ο Αντωνάκης, του είπε «όχι» όπως ο Μεταξάς είπε «όχι» στον Μουσολίνι. Υποθέτω ότι θα χάρηκε πολύ ο κ.Φιγιόν αν το έμαθε: νά πώς αποκτάς συμμάχους και φίλους.

Όταν μάλιστα τρεις μεγάλες γαλλικές τράπεζες υποβαθμίστηκαν λίγο μετά από τους «αξιολογητές» γιατί έχουν πάντα ελληνικά ομόλογα...
ΒΗΜΑ